Huilen, verdriet en rouw

Huilen, verdriet, rouw en hyperventilatie. Niet het makkelijkste en leukste onderwerp maar wel iets wat bij het leven hoort en zeker verband heeft met een verstoorde ademhaling.

Huilen

Zelf zie ik huilen als een manier om je emmer leeg te laten lopen. Vroeger huilde ik zelden nu heb ik dagen dat de tranen snel komen… Sinds ik meer ben gaan huilen zijn ook mijn hyperventilatie klachten minder geworden.

Huilen is een manier van ontladen. Als we onze emoties teveel opkroppen dan geeft dat spanningen. Nu hoor ik je denken jamaar als ik huil raak ik vaak heel erg benauwd en dat is geen fijn gevoel. Of daarna ben ik zo moe, dat het niet goed voelt. Huilen en ontladen kosten ook heel veel energie dus dat je daarna moe bent is echt heel normaal. Je emoties uiten kost kracht letterlijk en figuurlijk. Heel vaak raakt onze ademhaling verstoort tijdens het huilen. Vooral als je het probeert in te houden, weg te slikken of heel erg aan het snikken bent. Hoe meer jij het natuurlijk laat verlopen hoe minder je hier last van hebt! Geef het de ruimte en geef er aan toe!

Kan jij niet huilen? Ook dit komt heel vaak voor. Maak je daar geen zorgen om als je ook de behoefte niet voelt. Merk je dat de tranen wel hoog zitten maar er niet uit komen en voelt het als een blokkade? Probeer er dan eens met iemand over te praten.

Voel je je bezwaard en ongemakkelijk als je huilt? Dat herkent bijna iedereen wel. Probeer het echter wel toe te laten. Eventueel later als je alleen bent! Het opkroppen kost zoveel spanning en dat is echt niet goed voor je. Verontschuldig je niet voor je emoties hoor, die mogen er echt zijn!

Verdriet

Verdriet ontneemt je letterlijk de adem, je verdrinkt in je verdriet. Als je de tranen onvoldoende kan toelaten dan loopt je emmer over. En we leven ook in een cultuur waarin we zo snel mogelijk weer normaal moeten doen, verdriet en je emoties tonen dat is best heel lastig. Dus wat doen we vaak? We kroppen het op en dit geeft spanning. Daarnaast gaat het leven natuurlijk ook door en proberen we zo snel mogelijk de draad weer op te pakken, vaak komt daar de zorg voor anderen ook nog bij, waardoor we onszelf wegcijferen.

En natuurlijk zolang we maar door gaan dan voel je minder… Het voelen van verdriet is vaak heel confronterend, we hebben dus vaak de neiging om het weg te stoppen om maar niet te voelen. Dit geeft onderbewust zoveel spanning. Dit kan echt een (mede) oorzaak kan zijn van je hyperventilatie.

Rouw en hyperventilatie

Een heel groot deel van de mensen die ik coach hebben de hyperventilatie klachten gekregen na het overlijden van een dierbare. Vaak een vader of moeder die op jonge leeftijd is overleden. Zelf was het overlijden van mijn vader ook een hele grote oorzaak van mijn klachten. Er wordt ons namelijk niet verteld hoe we moeten rouwen. Daarnaast is dit ook zo persoonlijk! Helaas (?) leven wij in een cultuur waarin van ons verwacht wordt dat we niet teveel emoties tonen en zo snel mogelijk de draad weer oppakken. Maar het verlies heeft zoveel impact en geeft zoveel stress dat het kan dat je na een tijd, soms zelf na jaren, klachten krijgt. Rouw en verlies hoeven echt niet alleen te zijn bij overlijden. Een scheiding, verhuizing, ruzie kunnen ook een vorm van rouwen zijn.

Heb je hier hulp bij nodig? Zoek die dan, je hoeft het echt niet alleen te doen! Het is ook geen falen als je steun hierin nodig hebt.

Hyperventilatiecoach
error: Oeps, kopiëren heb ik liever niet. Wil je de tekst ontvangen kan je me mailen